Hiken

Na het ontbijt gaan we op pad. We willen naar het Matheser kruis lopen. Eerst een uurtje in de auto. Afstanden zijn hier enorm en de wegen een groot hobbelpad. Onderweg zien we bavianen, Bobbejane dus . In het huisje hangen instructies hoe je moet omgaan met deze apen om ervoor te zorgen dat zij niet agressief worden, niet te eten geven, niets open laten staan als je weg gaat, afval niet buiten laten staan enz. Onderweg moeten we ons melden bij een wildpreventie kantoortje en een vergunning kopen om in het deel te komen waar het Maltheser kruis zich bevindt. Behalve de vergunning krijg je ook een code van het hek dat de weg afsluit.
Het is heftige wandeling, duurt 5uur en je moet over de bergkam heen en dat is behoorlijk klimmen. Onderweg zien we allerlei soorten bloemen, wilde orchideen en prothea's in alle soorten en maten. Het is heel apart dat er toch van alles kan groeien in een deel wat zo droog is en waar de temperaturen zo hoog zijn. nu is het al weer een paar dagen ruim 30 graden en het is nog geen zomer! Deze begint pas met kerst. Als je geen water verwacht is het gek als je ineens een stroompje tegen komt. Deze zijn afkomstig uit kleine bronnetjes. dit water ku je gewon drinken. Uiteindelijk komen we aan de andere kant van de bergkam terecht en is het weer een stuk vlak. Achterom kijkend kijk je over het gebergte uit en zie je welke afstand je afgelegd hebt en hoe hoog je zit. Het Maltheser kruis komt in zicht, we zitten op zo'n 2 000 m hoogte. Dit is een gek gevormde steenkolos die de vorm van een kruis heeft, natuurlijk gevormd.
De weg terug is weliswaar sneller maar veel heftiger dan het klimmen. Joop gaat een keer onderuit en zit onder de schrammen. Gelukkig niet ernstig. We zijn halverwege als we even uitpuffen op en rots en inde verte een groep zien aankomen. Het is al vier uur en deze groep loopt nog op het vlakke gedeelte beneden. We kijken naar de groep en daar zijn best wel veel ouderen bij die met skistokken wandelen voor het evenwicht. Ze zouden toch niet naar het kruis gaan ? Dat is nog zeker vier uur lopen en gezien naar de conditie van deze groep gaan ze dit niet redden voor donker. We vertellen Joop en Pieter het verhaal over de Kras reizigers die we in Indonesië tegen kwamen. Hier wordt hartelijk om gelachen. We passeren de groep . De gids vraagt hoe lang het nog is naar het kruis en wij geven aan dat het nog wel 1,5 uur lopen is en dan moeten ze nog terug. We hebben ook gezien dat het begint te betrekken. Het weer hoog in de bergen kan van de ene minuut op de andere omslaan en dat is ook het geval. Donkere wolken pakken zich samen om de top van de bergkam waar je over heen moet. Deze gids trekt zich er niets van aan en gaat gewoon met zijn groepje luchtig geklede mensen verder. Eenmaal bij de auto gekomen was het ineens gewoon koud. Wij rijden terug en bij het huisje gekomen was het weer prima, het weer kan per dal verschillend zijn. Het vuur wordt weer opgestookt voor de braai. Als Roel even wegloopt om een wijntje voor allen te gaan halen, ziet hij iets voor zij voeten schuiven in het donker. Pieter licht bij, en ja hoor een slang en geen waterslang. Die zoekt ook de warmte op bij de braai. het beest trekt zich niets van ons aan en schuift tussen twee rotsen vlakbij de braai. wij zijn iets minder enthousiast nu we weten dat hij zo dichtbij zit en gaan op het terras aan tafel eten. hier is het ook schemerig, het huisje heeft nl alleen binnen een paar lichtpunten, natuur weet je wel. nu zie ik iets schuiven en als ik mijn zaklantaarn erop richt schiet het heel snel weg en zie ik eigenlijk alleen een enorme staart. We zouden niet kunnen bedenken wat dat is, misschien komen we er nog wel achter. Met een braai, lekker wijntje en klaverjassen sluiten we de avond af. Pieter klaverjast voor de eerste keer en heeft absoluut aanleg !